Eindelijk was het dan zover, de lang geplande afbranding (hazard reductio
n burning) van een gedeelte van het bos waar we leven gaat plaats vinden. Het is gebruikelijk in de Australische bossen dat die regelmatig branden, dit is zelfs een noodzakelijk gebeuren voor sommige planten. De zaden van die planten ontkiemen niet zonder bloot te worden gesteld aan vuur. Voor het grootste gedeelte van de volwassen bomen is dit ook geen probleem, en groeien weer gewoon verder, een hoop andere planten branden tot de grond af, maar de wortels blijven leven, en beginnen een week na de brand al weer te groeien, erg fascinerend vindt ikzelf ! Afijn, we (vooral ik) wilde erg
graag dat deze brand plaats vond voor de zomer. D'r liggen namelijk erg veel dorre bladeren en takjes die niet erg veel nodig hadden om in de fik te gaan op een zomerse dag van meer dan 40 graden. Er waren die dag 2 branden gepland in de ochtend een bij iemand anders en in de middag degene bij ons. Jeanette was die ochtend al in vol ornaat in de keuken om het ontbijt voor te bereiden. We werden om 9 uur bij de brigade verwacht om van daar naar de eerste geplande afbranding te gaan. Onze brigade (Halfway Creek) heeft 2 brandweer wagens, er kwam een derde
van een "buur" Brigade (lanitza). Helaas nam de eerste afbranding erg veel tijd in beslag omdat het om een of andere reden niet erg goed wilde branden. Dit had tot gevolg dat we pas om een uur of 3 klaar waren, en er dus niet echt tijd meer was om onze afbranding te doen. Ian onze captain had echter te horen gekregen dat hij onze brand niet de volgende dag mocht doen omdat de weersvoorspelling aangaf dat het te warm zou worden. Ondanks dat we er allemaal redelijk door heen zaten (het is een erg inspannende job), was iedereen bereidt om toch nog met de onze afbranding te beginnen. Een afbranding gaat als volgt te werk, 1 of 2 personen lopen met een driptorch (een reservoir met een mengsel van diesel en benzine, die brandende druppels laat vallen) vooruit langs de grens waar de brand moet gaan plaats vinden. Aan een kan van die grens wil je gaan branden aan de ander kant
niet, en het is erg belangrijk dat die ander kant niet gaat branden omdat dan het vuur uit de hand kan gaan lopen. Om die reden gaat er een brandweerauto achter aan om de rand die niet mag branden nat te houden. Nu praten over 20 hectare (een aantal hectare van de buur man en een aantal van ons) dus een behoorlijke job. Zeker als je rekening houdt dat voor een groot gedeelte we dit in het donker hebben volbracht, ik liep met een zaklantaarn (om te kijken waar ik liep) in de ene hand en in de ander hand de driptorch om de boel in de fik te zetten. Ian onze
captain had er echter een zwaar hoofd in omdat als het 's avonds afkoelt het over het algemeen moeilijker is om het vuur gaande te houden. Nu dit was geen enkel probleem vanaf het moment dat we de boel aanstaken laaide het vuur tot soms angstaanjagend hoog in de bomen op, wat niet echt de bedoeling was. Achteraf zei Ian dat als het hoofdkantoor dit had geweten hij nooit toestemming had gekregen, gelukkig hebben we alles goed onder controle kunnen houden. Tijdens het afbranden was Tyson een van onze honden ontsnapt door het hek waar alleen hij door heen past. Hij had waarschijnlijk
Jeanette zien lopen (Tyson & Jeanette hebben een hele hechte band) en wilde naar haar toe, gelukkig zag Ian 'm lopen en heeft 'm onderschept, we durven er niet aan te denken wat er had kunnen gebeuren als Ian 'm niet had gevonden. Na een erg lange en vermoeiende dag (13 uur) hebben we als afsluiting wat biertjes gedronken bij ons thuis en daarna is iedereen naar huis gegaan. Want de volgende dag moet er worden gecontroleerd, het brandt dan nog steeds wat geen probleem is als het maar niet meer brand aan de rand (containment line) van het afbranding wat de afscherming is voor de rest van het bos. Dit houdt in dat je weer met de brandweerauto langs de 20 hectare moet om alles wat wat zich op de randt bevindt en maar enigszins smeult te blussen. Het was inmiddels Jeanette der verjaardag, en we zijn wederom een groot gedeelte van de dag bezig geweest met het controleren. Is weer eens wat anders voor een verjaardag. 's middags hebben we wat worstjes op de BBQ gegooid zodat iedereen wat in hun maag had, en het minste wat we voor ze konden doen, vergeet niet dat dit allemaal vrijwilligers werk is, en dat mensen hun vrije tijd hier voor op offeren. Gelukkig duurde deze dag niet zo lang en zijn volgens traditie 's avonds lekker met z'n tweetjes uit eten geweest, dat hadden we wel verdiend. We zitten nu dus met een stuk grond wat helemaal zwart is geblakerd, helaas is dit maar 1/3 van wat ik eigenlijk wilde, maar beter iets dan niets, volgend jaar de rest, laat nu de zomer maar komen !
n burning) van een gedeelte van het bos waar we leven gaat plaats vinden. Het is gebruikelijk in de Australische bossen dat die regelmatig branden, dit is zelfs een noodzakelijk gebeuren voor sommige planten. De zaden van die planten ontkiemen niet zonder bloot te worden gesteld aan vuur. Voor het grootste gedeelte van de volwassen bomen is dit ook geen probleem, en groeien weer gewoon verder, een hoop andere planten branden tot de grond af, maar de wortels blijven leven, en beginnen een week na de brand al weer te groeien, erg fascinerend vindt ikzelf ! Afijn, we (vooral ik) wilde erg 
graag dat deze brand plaats vond voor de zomer. D'r liggen namelijk erg veel dorre bladeren en takjes die niet erg veel nodig hadden om in de fik te gaan op een zomerse dag van meer dan 40 graden. Er waren die dag 2 branden gepland in de ochtend een bij iemand anders en in de middag degene bij ons. Jeanette was die ochtend al in vol ornaat in de keuken om het ontbijt voor te bereiden. We werden om 9 uur bij de brigade verwacht om van daar naar de eerste geplande afbranding te gaan. Onze brigade (Halfway Creek) heeft 2 brandweer wagens, er kwam een derde 
van een "buur" Brigade (lanitza). Helaas nam de eerste afbranding erg veel tijd in beslag omdat het om een of andere reden niet erg goed wilde branden. Dit had tot gevolg dat we pas om een uur of 3 klaar waren, en er dus niet echt tijd meer was om onze afbranding te doen. Ian onze captain had echter te horen gekregen dat hij onze brand niet de volgende dag mocht doen omdat de weersvoorspelling aangaf dat het te warm zou worden. Ondanks dat we er allemaal redelijk door heen zaten (het is een erg inspannende job), was iedereen bereidt om toch nog met de onze afbranding te beginnen. Een afbranding gaat als volgt te werk, 1 of 2 personen lopen met een driptorch (een reservoir met een mengsel van diesel en benzine, die brandende druppels laat vallen) vooruit langs de grens waar de brand moet gaan plaats vinden. Aan een kan van die grens wil je gaan branden aan de ander kant 
niet, en het is erg belangrijk dat die ander kant niet gaat branden omdat dan het vuur uit de hand kan gaan lopen. Om die reden gaat er een brandweerauto achter aan om de rand die niet mag branden nat te houden. Nu praten over 20 hectare (een aantal hectare van de buur man en een aantal van ons) dus een behoorlijke job. Zeker als je rekening houdt dat voor een groot gedeelte we dit in het donker hebben volbracht, ik liep met een zaklantaarn (om te kijken waar ik liep) in de ene hand en in de ander hand de driptorch om de boel in de fik te zetten. Ian onze 
captain had er echter een zwaar hoofd in omdat als het 's avonds afkoelt het over het algemeen moeilijker is om het vuur gaande te houden. Nu dit was geen enkel probleem vanaf het moment dat we de boel aanstaken laaide het vuur tot soms angstaanjagend hoog in de bomen op, wat niet echt de bedoeling was. Achteraf zei Ian dat als het hoofdkantoor dit had geweten hij nooit toestemming had gekregen, gelukkig hebben we alles goed onder controle kunnen houden. Tijdens het afbranden was Tyson een van onze honden ontsnapt door het hek waar alleen hij door heen past. Hij had waarschijnlijk 
Jeanette zien lopen (Tyson & Jeanette hebben een hele hechte band) en wilde naar haar toe, gelukkig zag Ian 'm lopen en heeft 'm onderschept, we durven er niet aan te denken wat er had kunnen gebeuren als Ian 'm niet had gevonden. Na een erg lange en vermoeiende dag (13 uur) hebben we als afsluiting wat biertjes gedronken bij ons thuis en daarna is iedereen naar huis gegaan. Want de volgende dag moet er worden gecontroleerd, het brandt dan nog steeds wat geen probleem is als het maar niet meer brand aan de rand (containment line) van het afbranding wat de afscherming is voor de rest van het bos. Dit houdt in dat je weer met de brandweerauto langs de 20 hectare moet om alles wat wat zich op de randt bevindt en maar enigszins smeult te blussen. Het was inmiddels Jeanette der verjaardag, en we zijn wederom een groot gedeelte van de dag bezig geweest met het controleren. Is weer eens wat anders voor een verjaardag. 's middags hebben we wat worstjes op de BBQ gegooid zodat iedereen wat in hun maag had, en het minste wat we voor ze konden doen, vergeet niet dat dit allemaal vrijwilligers werk is, en dat mensen hun vrije tijd hier voor op offeren. Gelukkig duurde deze dag niet zo lang en zijn volgens traditie 's avonds lekker met z'n tweetjes uit eten geweest, dat hadden we wel verdiend. We zitten nu dus met een stuk grond wat helemaal zwart is geblakerd, helaas is dit maar 1/3 van wat ik eigenlijk wilde, maar beter iets dan niets, volgend jaar de rest, laat nu de zomer maar komen !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten