50th Anniversary

Eindelijk was het dan zover op 22 mei werd onze Fire Brigade 50 jaar. We zijn er allemaal erg druk mee geweest, en de grote dag was dan eindelijk gekomen, zou het allemaal goed lopen ? Er was een hoop werk verricht om de brigade er netjes uit te laten zien, maar het is en blijft een schuur dus op een gegeven moment houdt het op. We hadden verschillende kranten aan geschreven om ze op de hoogte te brengen van de gebeurtenis. Verschillende kranten (Daily Examiner en de Clarence Valley Review) hebben dan ook verslag gedaan van het evenement. Ook hebben we bedrijven (transport en dergelijke) aangeschreven om ook die op de hoogte te brengen, waarvan we nog een aantal donaties hebben ontvangen die erg welkom waren zoals je begrijpt. De dag was een groot succes, ondanks het feit dat er misschien wel wat meer mensen van de community hadden kunnen komen. We hadden ieder geval genoeg hoge piefjes (lokale gemeente, regering, afgevaardigde van het hoofd van de Fire brigade, enz.) die graag een woordje wilde doen. Ook was er een TV ploeg (NBN news) om het een en ander te verslaan, wat betekende dat we zelfs op TV waren te zien die avond. Je moest wel effe niet met je ogen knipperen anders miste je de voledige 22 seconden ;-). Als je erg goed kijkt kan je mij (met rode bretels) en Jeanette (achterin) ook nog zien, maar dan moet je wel heel erg goed kijken !

Al met al was het een geslaagde dag wat onze captain Ian slapeloze nachten had gegeven, de "sausage sizzle" (BBQ) had ook goede aftrek, ik geloof dat ik op dit moment als vaste BBQ man ben gebombardeerd, we hebben weer heel wat kilo's worstjes gebraden.

Je kan merken dat het bijna winter is (1 Juni), ondanks dat het lekker overdag is koelt het s'avonds al aardig af, we hebben zelfs al een keer moeten krabben. We hebben dus al weer een paar keer de kachel aan gehad. Verder zijn we afgelopen weekend effies naar Tony & Lisa geweest. Tony woont naast een grote hout zagerij en had een mooi stuk (slap) mahonie voor me geregeld. Ik had hem verteld dat ik een grote bar buiten ging bouwen en op zoek was naar een mooi stuk hout. Nu dat is dus gelukt een schitterend rood kleurende stuk hout wat niet te tillen is, en wat schuur werk nodig heeft. Hij heeft me ook nog een 2de stuk gegeven waar ik een andere functie voor heb. Het hout moet nog wel een maand of 6 drogen, maar ik wil de bar klaar hebben wanneer we ons jaarlijkse Oktoberfest gaan houden dus ik moet nog effies kijken hoe ik dat ga doen. Ondanks het Oktoberfest nog effies eg is wordt er door de lokale bevolking al aardig over gesproken, dus we kunnen nog wel wat menen verwachten deze keer ;-)

We hebben ook onze reis naar Nederland geboekt, we vliegen met Lufthansa en Qantas via Frankfurt en München, wat niet de snelste route is maar wel een van de meest financieel aantrekkelijkste. Alhoewel we er vandaag achterkomen dat de Credit kaart betaling was gecanceld voor nog onbekende redenen. Volgens Lufthansa is alles betaald, dus wie weet is het wel gratis ? Alle gekheid op een stokje we gaan dit toch maar wel effe uitzoeken, we willen niet de "verrassing" hebben dat we niet vliegen omdat de tickets niet zijn betaald.

Ik rij zo naar de Gold Coast om Wim op te halen en dan naar Ken te gaan om vanavond de eerste wedstrijd van de "State of Origin" (rugby) te gaan kijken, Er komen zo'n man 12 man dus dat wordt wel wat.

Tour De Cure

De "Tour de Cure" is een wielerevenement wat de laatste jaren wordt gehouden en word gereden van Sydney naar Brisbane een slordige 1400 Km. Er is zelfs een etappe bij die bijna 300 km, meer dan de langste etappe in de Tour de France. Omdat dit een event puur om geld in te zamelen om een genezing tegen kanker te vinden is het geen race. Afijn afgelopen woensdag kwam de tour karavaan aan in Grafton, en startte de volgden dag op een groot parkeer terrein voor het grote winkel-centrum in Grafton. Het winkelcentrum had gevraagd of onze Fire Brigade een BBQ (Sausage sizzle) kon regelen. Het winkel-centrum zorgde voor de etenswaren en zou $200 doneren voor de Fire Brigade. De opbrengst van de verkochte etenswaar ging ook naar de "Tour de Cure", die tot opheden meer dan 1.6 miljoen dollar had ingezameld, wat niet slecht is. Aangezien onze catering van de Clarence valley regio (waar onze brigade onder valt) goed is uitgerust, hebben we een aanhanger opgehaald waar een grote BBQ plaat opzit gemonteerd die ons instaat stelde om een groot aantal worstjes tegelijk te barbecueën. Er was een grote afname wat dus weer tegoed kwam voor het goede doel. Dit jaar krijgt het evenement veel aandacht onder meer omdat een bekende sport verslaggever (Mark Baretta) van Channel 9 ook mee rijdt. De dames gingen helemaal uit hun dak toen Mark wel met ons op de foto wilde, hun dag kon niet meer stuk ;-) We kregen de volgende dag nog wat aandacht in de lokale krant, met een foto van ons en de gehele wielerploeg, als was het erg klein en waren we niet echt goed te onderscheiden.

Het afgelopen weekend zijn we weer eens naar de Gold Coast geweest, Wim & Kathy onze goede vrienden die 4.5 jaar in Singapore hebben gewoond waren weer terug gekeerd, en wonen nu in de bergen achter de Gold Coast. Ze hebben daar een schitterend stuk grond in een nationaal park, waar ze de Gold Coast vanuit de verte kunnen overzien. Aangezien ze er pas een paar weekjes waren stonden er nog een hoop dozen enzo, maar gelukkig kon je zien dat Wim nog steeds z'n prioriteiten op een rijtje had zitten, de bar was al helemaal ingericht. Wim was ook erg blij dat ie z'n BBQ weer eens kon gebruiken, wat ie de laatste 4.5 jaar niet had kunnen doen. Na de lunch gingen we naar Uzi & Adi (onze Israëlische vrienden) want die waren sinds een paar weken ook naar de Gold Coast verhuisd naar een schitterend appartement met prachtig uitzicht en een paar 100 meter van het strand. Vlak voor het grote flatgebouw waar hun appartement is kan je een paal zien waar een visarend-paar een nest hebben, midden in een stad onvoorstelbaar. Je moet de Gold Coast een beetje zien als de toeristen strand plaatsen in Spanje en Frankrijk etc. Er zit veel geld wat je kan zien aan al de grote huizen en appartementen. Aangezien we steeds meer kennissen hebben die daar wonen zullen we hier nog weel eens vertoeven, maar wij blijven lekker zitten waar we zitten het is ons iets te druk daar zo, we zijn geen 18 meer tenslotte ;-)

Verder hebben we van de week voor het eerst de kippen uit hun hok gelaten om te zien hoe het allemaal ging met de honden. Nu dit ging niet slecht, de honden waren zeer geïnteresseerd en Jessy begon gelijk de grootste kip ("haan" zijn we inmiddels achter) te hoeden, een prachtig gezicht. We moeten er nog wel bij blijven want ik vertrouw Rusty niet echt, onder meer om dat ie vanochtend weer eens een kangoeroe had afgemaakt :-( Weet niet hoe ie het flikt de kangoeroe was 3 keer zo groot en zwaar als hij is ?

En tot slot onze Solar-saga, gisteren waren er 2 elektriciens aangekomen (weer vanuit Brisbane wat zo'n 4 uur rijden is), en hadden de 2 inverters opgehangen. Helaas kwamen ze er achter dat de kabel die ze hadden mee genomen om het geheel aan te sluiten op de publieke stroom network, niet lang genoeg was. Waar had ik dat eerder meegemaakt, ben aan een kant blij dat ik niet de enigste ben die zulke gigantische blunders maakt :-) Helaas betekend dit wel dat ze weer terug moeten komen volgende week, in ieder geval zitten de inverters netjes op de muur, moet tenslotte positief blijven denken !
Wordt vervolgd........

To be Solar or not to be Solar, that is the question ?

De afgelopen week stond de voorbereiding van de Zonnecellen installatie centraal. Na wat elektriciens te hebben gebeld is er een langs gekomen en een suggestie gedaan om onze hoofd electriciteits kabel gerepareerd te krijgen. Om geld te sparen ben ik de kabels en dergelijke zelf gaan leggen zodat de elektricien ze dan alleen aan hoeft te sluiten. Hij kan ook een nieuwe meter installeren/aansluiten die nodig is omdat onze stroomvoorziening wat gaat veranderen. Wij gaan namelijk nu ook stroom terug voeren inplaats van het alleen maar af te nemen. Afijn de benodigde materialen opgehaald, waar een beetje creativiteit aan te pas kwam, maar eens denken om een imperiaaltje te installeren. De volgend dag de kabels door de pijp heen getrokken en in de greppel gelegd. Toen eenmaal alles op zijn plaats lag, kwam ik tot een erg vervelende ontdekking, de kabel was te kort ?? Ik begrijp nog steeds niet hoe ik de kabel te kort heb op kunnen meten ik dacht nog wel veel te veel te hebben gekocht, met de gedachte beter te veel dan te weinig. Helaas was het dus te weinig, wat catastrofaal is en bekende dat kabel ter waarde van $500 weg kan gooien. Je begrijpt dat ik hier niet echt blij mee was, en ik weet nog niet helemaal wat ik hier mee moet, maar het zal er wel op uitdraaien dat ik opnieuw kabel moet gaan kopen :-( Na dit debacle zou er hopelijk niet zoveel meer mis gaan, weet niet waarop ik deze constatering berust. Vrijdag zouden de installateurs om 7:30 voor de deur moeten staan volgens een email die ik van de Solarshop had gekregen. Afijn om 9:30 nog steeds niemand, dus maar weer eens bellen, waar ik te horen kreeg dat ik terug gebeld zou worden. Om 11:30 nog steeds niemand en geen telefoontje gehad toch maar weer bellen. Nu bleek dat de installateurs om 7:30 vertrokken waren van het depot in BRISBANE, wat zo'n 4 uur rijden hier vandaan is, en een hoop verklaart. Als iemand dit nu had verteld dan had dit geen enkel probleem te zijn geweest, maar rond de middag kwamen de installateurs dan eindelijk aan. 2 Jonge gastjes die van aan poten hielden en vanaf het moment dat ze er waren ze geen enkele pauze hebben genomen, want ze wilde klaar zijn voor het donker werd. Nu dit hebben ze gehaald (maar net), ze hebben toen gelijk hun gereedschap in het donker ingeladen en gingen weer op weg naar huis (let wel, weer 4 uur rijden !). Ik was dus zeer onder de indruk van de installateurs, de zonne cellen (90) liggen er mooi op. Helaas ben ik niet echt onder de indruk van de organisatie en communicatie van het eigenlijke bedrijf. Zoals ik in mijn vorige blog had vermeld had ik gehoopt dat ze alles gelijk hadden aangesloten, maar natuurlijk is dat niet het geval daar moet weer iemand anders voor komen, en is daar nu weer het wachten op, ik zal blij zijn als dit alles achter de rug is !!

Veder is de gemeente van de week ook begonnen met het laatste stuk van de weg waaraan we wonen te gaan asfalteren. Een hoop mensen zijn hier erg blij mee, omdat ze dan eindelijk geen last meer hebben van al het stof dat op waait als er een auto langs komt. Wij hebben hier niet echt zo'n last van omdat een breed stuk bos ons huis van de weg afschermt. Het is in ieder geval wel een verbetering voor de auto, en heeft dan niet meer te leiden van de slechte gesteldheid van de weg. Aan een kant vindt ik het eigenlijk wel jammer want het heeft wel wat om zo'n rode zandweg door een groen bos te zien lopen ! Nog wat laatste foto's genomen voor later, om dan te kunnen zeggen weet je nog toen was het nog een zandweg (dirt road).

Life goes on

Als eerste willen wij via deze weg onze dank betuigen aan alle mensen die de tijd hebben genomen om ons een berichtje te sturen met hartverwarmende en ondersteunende woorden.
Dit heeft ons verwerkingsproces en het feit dat we niet aanwezig konden zijn, een stuk dragelijker gemaakt en ons toch het idee gegeven dat we er in spirit bij waren !
Ik wil speciaal Louis van der Linden bedanken voor het brengen van een laatste saluut, wat erg veel ontzag en emotie met zich mee bracht, een meer waardig afscheid kan ik me niet bedenken Pa, je had hier apetrots op geweest !
Bedankt maatje !

Het leven gaat door, zegt men en dat is waar, en een kant maar goed zodat je niet teveel tijd hebt om (te) lang stil te staan bij nare gebeurtenissen. Het weekend dat Pa overleed waren we uitgenodigd bij Tony & Lisa die wat verderop wonen voor een verjaardags party. Nu kan je thuis blijven zitten omdat je hoofd daar niet echt naar staat, maar dit was eigenlijk een welkome afleiding. Er was zoals gebruikelijk waar we nu wonen, een groot kampvuur, en ik kon me geen groter vlammetje ter nagedachtenis voor Pa bedenken :-) Zondags waren we uitgenodigd voor een bruiloft van Bernie & Janet. Bernie & Janet zijn al wat ouder, en hadden besloten dat het tijd was om hun 20 plus jaar samen zijn, te bezegelen in een huwelijk. Bernie had Janet al een keer eerder gevraagd in een vroeg stadium van hun relatie, waarop Janet had gezegd dat dit te vroeg was en zei wel aan zou geven wanneer het tijd zou zijn. Hij had niet verwacht dat zo'n 20 jaar ging duren ! Het mooie van trouwen in Australië is dat je alles gewoon bij je thuis kan doen, wat zij ook deden, de hele ceremonie werd volbracht op het terrein van haar broer. Dit is alles wat ik ooit wilde van een bruiloft en niet mogelijk is in Nederland, dus wie weet wat de toekomst brengt voor Jeanette en mij ;-)

Veder ben ik deze week druk bezig geweest met de greppel die gegraven moest worden voor het aansluiten van het zonne-cellen systeem. Aangezien ik dit niet met de hand wilde gaan doen en om geld te sparen heb ik een "Dingo" (een kleine Bobcat) gehuurd. Je kan die dingen besturen zonder een speciaal "rijbewijs" nodig te hebben. Na wat uitleg van de verhuurder, de dingo naar huis gereden, waar Ian me een handje zou gaan helpen. Thuis gekomen de juiste hulpstukken geïnstalleerd en daar begonnen we eerst met het stuk in het bos wat ik al enigszins had vrijgemaakt de week ervoor. Onvoorstelbaar hoeveel kracht zo'n klein machientje heeft. De grond is vrij zanderig maar erg compact, en normaal heb je een pikhouweel nodig om er door heen te komen. Het was echter geen enkel probleem voor de "Dingo". We maakte gestaag vorderingen totdat we de hoofdleiding van onze stroomvoorziening raakte en compleet door midden hakte. Dit was volledig onvoorzien omdat ik (naar ik dacht) weg van de originele leiding was gaan graven. Afijn het was inmiddels al donker aan het worden, dus hebben we de hoofdschakelaar omgezet en de boel maar de boel gelaten. 's avonds een diner met kaarslicht gehad met Jeanette. De volgende dag kwam Ian aan met een (oude) 5KVA generator wat onze ijskast, vriezer en pompen draaiende zou moeten houden. Omdat we zelf onze water voorziening verzorgen hebben we een aantal pompen draaien die de waterdruk creëren, helaas betekend dat dat als de stroom wegvalt we ook geen water (druk) hebben, dus de generator werd erg geapprecieerd. We hebben die dag dus het resterende stuk van de greppel gegraven wat klaar was rond de middag. Dit gaf me wat tijd om wat elektriciens te bellen. Helaas was niemand in staat om ons snel te komen helpen, en aangezien ik de afgrijselijk herrie van de (oude) generator een beetje zat werd, heb ik een poging gewaagt om de hoofd stroom leiding te repareren, wat is gelukt. Het is zeker geen oplossing voor de lange duur maar we hebben tenminste weer stroom, en als we geen extreme regenval krijgen moet dit blijven werken totdat we een permanente oplossing hebben. Deze vrijdag is de planning dat het zonne-cellen systeem geïnstalleerd gaat worden, dus hopelijk kunnen we alles gelijk aansluiten (weet niet waar ik deze positieve gedachte vandaan haal).

Het is inmiddels Mei, en we gaan naar de winter toe wat is te merken aan de temperatuur s'avonds, binnen niet al te lange tijd kunne we weer lekker de houtkachel weer aan doen. Dit houdt dus in dat er weer hout gesprokkeld/gespleten moet gaan worden. Ik had een paar dode bomen getraceerd, en een daarvan lag half op de grond. Na de boom goed te hebben gestut, kwam helaas toch nog mijn kettingzaag vast te zitten, en er was geen beweging meer in te krijgen. In dat soort gevallen is het handig om een 2de kettingzaag te hebben, om inkepingen te maken die de vast zittende zaag genoeg speling zou moeten geven om lost te komen. Na wat vloeken en tieren lukte dit, moet dus toch mijn stut-tactieken maar eens herzien. Binnen een aantal weken krijgen ik een cursus van de Fire brigade, hoe bomen te vellen met en kettingzaag die ergens tegen aan leunen, wat nog wel eens nodig is tijdens het bestrijden van bushfires. Hopelijk steek ik daar wat tips op om deze praktijken te voorkomen.