Easter 2012

Afgelopen Pasen hebben we een hoop bezoek gehad, Bart & Hanneke (uit Sydney) met hun 3 kinderen Jim, Luke en Amy, en Wim & Kathy. Wim & Kathy waren al een dagje eerder gekomen en die avond heb ik getracht om weer eens een overheerlijke paella te maken. Het was al weer een hele tijd geleden dat ik mijn "Signature" gerecht had gemaakt, kon ik het nog ? Afijn naar verluiden was ik mijn kunsten nog niet verloren en werd er gretig van gegeten :-) Het was ook erg leuk om Bart & Hanneke en de kids (Amy zat toen nog in de kinderwagen) weer eens te zien dat was alweer 3 jaar geleden. Bart & Hanneke waren onze eerste bezoekers toen we nog maar net naar onze nieuwe stek waren verhuist. Bart had toen zelfs nog geholpen om onze watertank te plaatsen. Pasen is natuurlijk geen Pasen als er geen paaseieren gezocht hoeven te worden, nu dat inderdaad het geval, kilo's (lichtelijk overdreven) chocolade eieren waren er verstopt en gevonden :-) Gelukkig werkte dit jaar het weer eens mee, normaal regent het altijd met Pasen, maar om een of andere reden was dat deze keer niet het geval. Dit gaf ons dus wat meer mogelijkheden om dingen te gaan doen, en afgezien van een hoop eten (& drinken) hebben we een hoop andere dingen gedaan. Wat rondjes met de grasmaaier gereden, naar de brandweer kazerne geweest en effies in de grote brandweer wagen gereden (met zwaailichten en sirene), nog wat water "verspilt" en met de brandweer spuiten gespoten, om de middag te eindigen in een pub waar een groot "jump castle" stond. En natuurlijk een hoop bij gepraat over de familie en Hornsby Heights waar we tenslotte zo'n 12 jaar hebben gewoond. Afijn zoals vermeld het was schitterend om ze allemaal weer eens te zien en we hebben een hoop schik gehad.

Dan is er verder nog te vermelden dat het huis naast ons is verkocht, nog net voor de officiële veiling. We hebben al kennis gemaakt met de nieuwe bewoners, en laten dat nu de gasten zijn die we een aantal maanden geleden met hun auto uit de modder hebben geholpen. Ze zullen wel gedacht wat een aardig mensen hier in de omgeving ;-)

En dan tot slot, heb ik helaas weer een commando reünie gemist, het is tenslotte niet naast de deur. Een paar maten hadden al vermeld dat ik de volgende reünie (2017) toch maar weer eens een keer aanwezig zou moeten zijn. De laatste keer (2003) ben ik nog met Pa (en Louis van der Linden) geweest, wetende dat dit de laatste keer zou zijn dat Pa en ik samen zouden kunnen gaan, en dus ook de beweegreden was geweest om naar Nederland af te reizen. Als ik het zo allemaal weer zie heb ik er wel weer eens zin in, maar om effies een paar duizend dollars uit te trekken om een weekend in Rozendaal te vertoeven, moet ik nog effies over na denken.

Latest camping trip

Eindelijk gingen we dan weer eens ouderwets (bush) kamperen, wat al weer veel te lang was geleden. Normaliter toen we in Sydney woonden deden we dit veel vaker omdat we de drukte van de stad wilde ontvluchten om lekker (niemand om je heen) in het bos te kamperen. Aangezien we nu het gehele jaar in een dergelijk omgeving wonen was de drang wat minder (Jeanette) maar niet verdwenen (Ton). Dus we hadden wat gedetailleerde kaarten van de omgeving gekocht en op weg gingen we. We lieten ons niet deren door de weersvoorspelling, die niet echt om over te spreken was. Ons eerste plekje was aangeraden door een collega van Jeanette d'r werk, en na wat zoeken (deze plekjes staan op geen enkele kaart) aangekomen aan een wild stormende rivier(tje). Een prachtig plekje, en plek zat dus een mooi plaatsje uitgezocht en het "kamp" opgebouwd. Eenmaal volledig opgezet was het tijd voor een rust pauze en een koud drankje (biertje). Onze surrogaat kinderen waren ook moe (weet absoluut niet waarvan) en hadden zich ook in een stoel genesteld. Het is najaar hier nu en gaan dus weer naar de winter toe, wat inhoud dat de dagen langzaam weer korter aan het worden zijn, dus moesten we maar aan het avondeten gaan beginnen, en ik ging een fantastische pasta maken. Het weer was wisselvallig soms een klein regenbuitje om daarna weer opgevolgd te worden door een aangenaam zonnetje. Die nacht was er niet veel regen gevallen, maar de rivier ging wel steeds meer herrie maken, en de volgende morgen merkte Jeanette op dat de rivier behoorlijk was gestegen.

Dit was inderdaad het geval en dus werd het tijd om op te gaan breken, we hadden niet veel zin om vast te komen zitten, of erger, wegspoelt te worden ! Dus na het ontbijt (en de kaarten te hebben bestudeerd) opgebroken en ingepakt om naar een ander plekje te verhuizen. Helaas toen we weg wilden rijden bleek dat er die nacht een boom was omgevallen en de boomtop blokkeerde onze weg uit. Door het oorverdovende geluid van de rivier, hadden we dit totaal niet gehoord. Gelukkig had ik me kettingzaag meegenomen, dus dit was niet echt een belemmering hoogstens wat vertraging.

Afijn toen de weg was vrijgemaakt, onze trip uit het bos voortgezet om te constateren dat we inderdaad niet veel langer hadden moeten blijven want het laatste stukje van het bospad (en onze enig weg uit) was al een behoorlijk eind onder gelopen.

OK hier waren we dus zonder kleerscheuren uitgekomen, op naar onze volgend stekje. Onderweg effies gestopt om wat ijs in te slaan bij een lokale pub, en nog wat aanwijzingen gekregen waar we heen moesten gaan i.v.m. de stijgende rivieren. Na een uurtje of zo rijden door een prachtig landschap gevuld met allerlei soorten koeien (en dus een hoop koeien stront) een schitterend plekje gevonden. Om 10 minuten later weer te worden weggestuurd door de landeigenaar op z'n paard en een 4 tal honden, omdat dit zijn privé grond was. Jammer maar wel begrijpelijk, dus niet al te veel verder een ander schitterend plekje hebben gevonden, waar wel gekampeerd mocht worden. Wederom aan een (nog groter en woester) wild stromende rivier, wat een machtig gezicht was. Maar ook hier was de rivier aan het stijgen en de brug over de rivier was al gedeeltelijk onder gelopen. Jeanette begon zich al weer zorgen te maken, maar er was nog een andere weg uit zei het ook door het water maar dit keer in de vorm van een klein kabbelend beekje. Dus opgezet, de honden eten gegeven en lekker relaxed naar het wild stromende water zitten kijken. Wat later op de dag kwam een boer die daar z'n leven lang al woonde effe gedag zeggen, en ons te vertellen (waarschuwen) goed op de stijgende water te letten. Nee niet de woeste rivier maar het kleine beekje wat onze weg uit zou moeten zijn. Hij vertelde dat hij een aantal maanden geleden wat jonge gastjes voor hetzelfde had gewaarschuwd, maar dit advies was volledig genegeerd, en resulteerde in weggespoelde tenten en auto's. Wij gingen dit advies natuurlijk niet negeren, maar hadden geen zin om weer op te breken. Dus hebben wat stenen bij de beek neer gelegd om te kunnen controleren of het water in de beek begon te stijgen. Dit was niet het geval, maar Jeanette kon het toch niet laten om een aantal keren in de nacht gewapend met een zaklamp te gaan controleren. Al met al een lekkere (avontuurlijke) vakantie gehad en een hoop mooie plekjes in de omgeving gezien, waar we terug gaan (als de rivieren was rustiger zijn). Eenmaal thuis gekomen zag de auto en de campertrailer er niet uit, en zaten onder de modder (en koeienstront), maar geen klus is te groot voor de hoge druk spuit. Alles ziet er weer spik en span uit, klaar voor de volgende trip, tot zover.............